Zgrani do granic

Uzależnieni od zakładów: Najpierw jest weekendowe granie

17 lipca 2018

Początki są niewinne. Raz w tygodniu, kupon za 5 zł. Alamy Stock Photo/Be&W, Studio Polityka

Czy obstawiający zakłady bukmacherskie wygra czy przegra, trudno przewidzieć. Pewniejsze jest to, że może się od nich uzależnić.

Hazardzistów łączy wspólny rys: egocentrycy, ocierający się o narcyzm, kiepscy w kontaktach międzyludzkich, z dysfunkcjami emocjonalnymi w rodzinie, wmawiający sobie, że najlepiej czują się sami ze sobą.

geeorrge/Smarterpix/PantherMedia Hazardzistów łączy wspólny rys: egocentrycy, ocierający się o narcyzm, kiepscy w kontaktach międzyludzkich, z dysfunkcjami emocjonalnymi w rodzinie, wmawiający sobie, że najlepiej czują się sami ze sobą.

Strona internetowa jednego z zakładów bukmacherskich pulsuje cyframi. Wyeksponowany powitalny bonus dla graczy: dorzucają sto procent wkładu własnego, ale nie więcej niż 1 tys. zł. Obok aktualizacja trwającego meczu tenisowego z udziałem graczy znajdujących się pod koniec pierwszego tysiąca rankingu ATP. Wabik „Graj grubo!” tasuje się na ekranie z promocją „Poleć przyjaciela”. Niżej informacje o kumulacji w zakładach piłkarskich, klubie graczy i możliwości zainstalowania aplikacji mobilnej.

Na dole strony, w prawym rogu, niewielkie ikony: Graj z głową! 18+. W lewym górnym rogu, maleńką czcionką, zakładka Odpowiedzialna gra. Po kliknięciu odsyłacz do informacji w ramce: jak grać bezpiecznie i legalnie, o ochronie małoletnich, sześć pytań mających pomóc w identyfikacji problemu z nałogową grą oraz kontakt do placówek pomagających w walce z uzależnieniem. Obowiązek umieszczania tych informacji na stronie internetowej nałożyła na bukmacherów niedawna nowelizacja ustawy hazardowej.

Najpierw jest weekendowe granie

Początki są niewinne. Raz w tygodniu, kupon za 5 zł, gra się towarzysko, taka zabawa w piłkarskiego znawcę, a może przy okazji wpadnie stówka, dwie. W poniedziałek, po ligowej kolejce, następuje weryfikacja. Ula, 27 lat, 8 lat obstawiania, czysta od 13 miesięcy: – Na pierwszy zakład namówił mnie chłopak siostry – bo się znam na piłce. Miałam 13 lat. On też był niepełnoletni, ale oczywiście w punkcie przyjmującym zakłady nikt nie sprawdził naszego wieku. Gdy dowiedziałam się o istnieniu internetowych bukmacherów, wciąż nie miałam 18 lat. Pierwsze konto założyłam więc na mamę. Zgodziła się bez problemu. To miała być zabawa.

Wielu na tym poprzestaje. Ale są i tacy, którym weekendowe granie i czekanie w nieskończoność na koniec ligowej kolejki już nie wystarcza.

Polityka 29.2018 (3169) z dnia 17.07.2018; Społeczeństwo; s. 26

Oryginalny tytuł tekstu: "Zgrani do granic"

Marcin Piątek

W swojej pierwszej poważnej pracy – sportowej redakcji „Rzeczpospolitej” – usłyszał, że brak dyplomu z dziennikarstwa nie przeszkadza w jego uprawianiu, a nawet pozornie zgrany temat ma w sobie potencjał pod jednym warunkiem: nie mielić mielonego.

W „Polityce” od końca 2008 r., a stały związek zawdzięcza Justynie Kowalczyk. Było tak: została w Libercu podwójną mistrzynią świata w biegach narciarskich, w poniedziałkowe przedpołudnie zadzwonił telefon z mitycznego redakcyjnego IV piętra z sugestią, że Justyna świetnie wyglądałaby na okładce, tylko trzeba pod nią co nieco napisać. Termin: sześć godzin. Zamówienie zostało przyjęte, czego następstwem był paraliż twórczy, na szczęście przejściowy. Okładka poszła, etat przyszedł.

W ostatnich latach autorsko aktywny w sportowym rewirze raczej okazjonalnie, stara się teraz nie mielić głównie w dziale rynkowym oraz korzystając z gościnności szefostwa działu społecznego i kulturalnego. Na nadmiar zebranego materiału oraz syntezę przekazu dobrze robi mu thrash metal, ze szczególnym uwzględnieniem królowej gatunku, która, jak wiadomo, jest tylko jedna.