Pełnoletnie dzieci – pod czy poza kontrolą?

Niby pełnoletni, ale ciągle niedojrzali, ciągle zależni. 18+ to trudny wiek, kiedy w sytuacjach krytycznych rodzice bywają skazani na bezradność.

Mirosław Gryń/Polityka Kiedyś depresyjną klasyką była kobieta po pięćdziesiątce. Dziś tempo zapadania na depresję jest takie, że przed 18. rokiem życia przechodzą przez nią niemal wszyscy młodzi.

Zazwyczaj rodzice nadal zachowują pełnię obowiązków – utrzymują świeżo dorosłe dzieci, finansują ich edukację i leczenie. Kończy się ich władza rodzicielska, ale nadal ciąży na nich obowiązek alimentacyjny. I to w zasadzie bezterminowo. Prawo nie wyznacza górnej granicy wieku. Przyjmuje się, że rodzice powinni łożyć na dziecko aż do zakończenia edukacji i podjęcia samodzielnej pracy. A to może trwać. W dodatku rodzice nie mogą się oficjalnie dowiedzieć, jak dziecko wypełnia obowiązek edukacyjny.