„Pacjenci się duszą”. Kulisy tragedii w poznańskim szpitalu

Zabrakło tlenu. Ktoś krzyknął, żeby wszyscy biegli do łóżek ratować, bo pacjenci się duszą. W halach Międzynarodowych Targów Poznańskich, gdzie mieści się szpital tymczasowy, rozegrał się dramat.

Piotr Skórnicki/Agencja Gazeta Zbiornik na tlen przy szpitalu tymczasowym w Poznaniu.

Niewielu lekarzy, pielęgniarek i ratowników medycznych chce mówić o tym, co stało się o poranku 30 marca. Część do tej pory nie otrząsnęła się z szoku. Inni boją się szefów. Cofają zgody na rozmowę: – Sprawą zajmuje się prokuratura, a ja nie jestem upoważniony. Mimo to udało nam się zdobyć informacje o tym, jak przebiegał feralny dyżur.

Opowieść lekarza (1)

N. jest lekarzem. Pracuje w szpitalu tymczasowym i tyle możemy o nim napisać. Zgodził się porozmawiać o zdarzeniu.

– Kiedy zaczęły się kłopoty?

– Jeszcze na nocnej zmianie około 5 rano zaczęło spadać ciśnienie tlenu w instalacji. Wszyscy wiązali to z jakąś awarią. Przenoszono pacjentów z jednej hali na drugą. Potem wszystko się ustabilizowało.

– Kiedy było wiadomo, że sprawa robi się poważna?

– Około 8.30 ktoś krzyknął: „Wszyscy do wentylowania workami ambu”. Kto mógł, pobiegł tam, żeby ratować chorych. Część lekarzy jeszcze nie zeszła z nocnej zmiany, więc też rzucili się na pomoc. Tych, co już wyszli, zawracano telefonicznie. Tlenu jeszcze trochę było, ale około 9 skończył się zupełnie i zaczęła się apokalipsa.

– To znaczy?

– To suma dramatycznych opowieści. W szpitalu tymczasowym jest ponad 250 chorych. 9 na 10 potrzebuje tlenu. Ci w lepszym stanie mają saturację (tj. nasycenie krwi tlenem) rzędu 92–95 proc. Kiedy brakuje tlenu, ten wskaźnik spada do 80 proc. To mało, ale jakoś można to przetrwać. Gorzej z pacjentami w ciężkim stanie.

– Co się z nimi działo?

– Spadali nawet do trzydziestu kilku procent. To dramatycznie mało. Na intensywnej terapii – około 15 łóżek, wszyscy są pod respiratorami – brak tlenu oznacza katastrofę.