Prezes agencji – w liście do ministra sprawiedliwości – potępił „masową i bezprecedensową” ingerencję w pracę mediów, a zrzeszenie dziennikarzy oceniło, że akcja władz „zatrwożyła amerykańskie sumienia”. Chociaż wystąpiły okoliczności łagodzące: samo ministerstwo poinformowało agencję, że śledziło telefoniczne, to oczywiście takie działania władz naruszają wolność prasy i to w kraju, który wolność codziennie nosi na sztandarach. Władze mają prawo podsłuchać dziennikarza, ale jedynie w ostateczności, kiedy wyczerpano inne możliwości śledztwa i po uzyskaniu osobistej zgody ministra sprawiedliwości.
AP nie została nawet poinformowana z jakiego powodu wprowadzono podsłuch. Prawdopodobnie ministerstwo sprawiedliwości szukało źródła przecieku na temat operacji CIA przeciw Al-Kajdzie w Jemenie w 2012 r. Przeciek psuł oficjalną tezę Białego Domu, że Al-Kaida nie szykuje żadnego zamachu w rocznicę zabicia Osamy ibn Ladena.
Dziennikarze słusznie się oburzają, jednak niemała część opinii publicznej, zwłaszcza w Partii Republikańskiej uważa, że rząd nie dość energicznie zwalcza przecieki w służbach i agendach rządowych. W grudniu zeszłego roku grupa 29 senatorów republikańskich pod wodzą Johna McCaina popierała rezolucję żądającą energicznej walki z przeciekami, a nawet nominacji specjalnego prokuratora do takich śledztw. Zawsze i wszędzie rządy krajów demokratycznych mają kłopoty z wyważeniem racji: ochroną bezpieczeństwa i wolnością informacji. Dociekliwa prasa jest też dla nich ciągłą zmorą, chętnie obwinianą za niepowodzenia urzędników.
Cała ogromna akcja śledzenia dziennikarzy przebiegała rozpoczęła się akurat wtedy, kiedy na ekrany wchodził nagradzany film Stevena Spielberga „Lincoln”.