Barack Obama wyznał, że pasjami ogląda telewizyjny serial „House of Cards” o zbrodniczym polityku, pnącym się dosłownie po trupach na szczyty władzy w Ameryce. Prezydent zażartował nawet, że podoba mu się „bezwzględna skuteczność” antybohatera filmu, która „przydałaby się w Waszyngtonie”.
W drugim sezonie serialu wiceprezydent Francis Underwood knuje tak skutecznie, że wysadza z siodła samego prezydenta i zajmuje jego miejsce. „Dom z kart”, oparty na brytyjskim pierwowzorze i zaadaptowany do amerykańskich realiów, chłodno ukazuje bezlitosny mechanizm walki o władzę. Jednak portret głównej postaci, natrętnie stylizowany na bohaterów szekspirowskich, jest tak złowrogi, że warto zapytać, jak filmowa fikcja ma się do rzeczywistości.
Obama raczej nie musi się obawiać, że czeka go los filmowego prezydenta Walkera. Jego własny zastępca Joe Biden jest dokładnym przeciwieństwem Franka Underwooda. Choć w przeszłości z wiceprezydentami bywało różnie. Trzeci z nich Aaron Burr (1800–04) zabił jednego z ojców założycieli USA Alexandra Hamiltona, ale w pojedynku. I chociaż był człowiekiem mściwym, o wybujałych ambicjach, ma dziś wielu obrońców jako jeden z pierwszych abolicjonistów i rzeczników praw kobiet.
Za postać najbardziej antypatyczną w tym gronie uchodzi Richard „Dick” Cheney, architekt wojny w Iraku i zwolennik kontrowersyjnych metod walki z terroryzmem za rządów George’a W. Busha. Wielu Amerykanów uważa, że to Cheney był prawdziwym prezydentem, który z ukrycia sterował swoim intelektualnie bezradnym szefem. Sam jednak nie snuł planów prezydenckich, słusznie przewidując, że z ciążącą nad nim czarną opinią nie ma żadnych szans. Z kolei o udział w zabójstwie prezydenta Johna Kennedy’ego niektórzy oskarżają jego wiceprezydenta Lyndona Johnsona, ale wierzą w to tylko maniacy teorii spiskowych albo lewacy, jak twórca powielającego tę wersję filmu „JFK” Oliver Stone.