Schulz – 61 lat, księgarz z wykształcenia i ojciec dwójki dorosłych dzieci – od ponad 40 lat jest członkiem SPD, w latach 80. był burmistrzem prowincjonalnego miasteczka na pograniczu z Holandią i od 1994 r. jest posłem, a od 2014 r. przewodniczącym europarlamentu. Jest znany jako polityk europejski i w Niemczech ceniony – 57 proc. Niemców jest z niego zadowolonych, tyle samo co z Angeli Merkel. Choć oboje są daleko za ministrem spraw zagranicznych Frankiem-Walterem Steinmeierem z SPD (79 proc.), który w lutym zostanie prezydentem.
Jeszcze większą nowicjuszką będzie 41-letnia Frauke Petry, urodzona w Dreźnie, chemiczka z zawodu, matka czwórki dzieci. W 2013 r. współzałożycielka, a obecnie współszefowa antysystemowej Alternatywy dla Niemiec (AfD). Od 2014 r. posłanka do Landtagu Saksonii, utalentowana mówczyni, mrugająca w kierunku skrajnej prawicy, ale pilnie bacząca, by nie być z nią utożsamiana. Uskrzydlona sukcesami „alternatywnych” w 2016 r. w wyborach do Landtagów jest chętnie zapraszana do popularnych programów telewizyjnych.
Jej partia będzie miała fory w wyborach do Bundestagu, które odbędą się nie później niż 22 października. Jest na fali. W ogólnokrajowych sondażach ma co prawda 10–14 proc., ale Petry już odtrąbiła przyszłe zwycięstwo, bo jej wejście do Bundestagu będzie ewenementem w historii republiki.
Prawicowa pastorowa
Drobna. Schludna. Typ stale trzymającej się w ryzach chłopczycy. Żywa mimika. Świetna dykcja. Petry oszczędnie podnosi głos. Najpierw wzywa do cierpliwości w realizacji dalekosiężnych celów. Ale zwycięstwo Trumpa to dla niej sygnał, że „zmiana jest możliwa”. Nie używa słów „dobra zmiana”, ale to ta sama zbitka pojęć. Zwykli ludzie zwyciężyli z establishmentem i poprawnością polityczną elit.