Ameryka wciąż nie ma polityki zagranicznej – to wniosek z Monachijskiej Konferencji Bezpieczeństwa W weekend 30 liderów spotkało się w Monachium na dorocznej konferencji bezpieczeństwa. Za każdym razem, gdy w USA dochodzi do zmiany władzy, spotkanie w Bawarii jest czymś w rodzaju wieczorku zapoznawczego Europy z nową Ameryką. Tym razem konferencja przypominała raczej randkę w ciemno – nawet ci Amerykanie, którzy przyjechali, nie byli pewni, czy reprezentują poglądy swojego prezydenta. Część Europejczyków odetchnęła z ulgą, gdy wiceprezydent USA Mike Pence zapewnił, że Ameryka dotrzyma zobowiązań w ramach NATO, i szerzej – gwarancji bezpieczeństwa dla swoich sojuszników. Ale ulga powinna być umiarkowana, bo nigdy wcześniej w Monachium żaden Amerykanin nie musiał takich rzeczy mówić. Wystąpienie Pence’a było zapowiadane jako programowe dla nowej polityki zagranicznej Waszyngtonu. Jednak poza litanią oczywistości jedyne, co się przebiło później do komentarzy, to fakt, że Pence ani razu nie użył terminu „Unia Europejska”. I wydaje się, że był to świadomy zabieg. Bo jego zwierzchnik z jednej strony mówił niedawno, że silna Europa jest kluczowa dla USA, aby zaraz potem poprzeć Brexit, nazwać Unię „instrumentem” polityki niemieckiej i pochwalić Rosję. Co prawda w Monachium wiceprezydent USA i niemiecka kanclerz Angela Merkel nie szczędzili sobie uprzejmości. Ale kilka dni wcześniej w wywiadzie dla niemieckiej bulwarówki „Bild” oraz londyńskiego „Timesa” Trump zastanawiał się, kto z dwójki Merkel i Putin jest bardziej godny zaufania. Jeden z europejskich dyplomatów powiedział później, że z Trumpem można się zgadzać, aż do kolejnego tweetu. Dlatego Amerykanie w Monachium byli wyraźnie zestresowani. Nie odpowiadali na żadne pytania, choć własne konferencje prasowe mieli nawet Chińczycy i Irańczycy. Pence i towarzyszący mu sekretarz obrony James Mattis trzymali się skryptu do ostatniej litery, nie pozwolili sobie na odrobinę luzu, choć to właśnie luźna atmosfera i zakulisowe rozmowy nadają sens spotkaniom w Monachium. Ale przy takich nastrojach w Białym Domu trudno się Pence’owi i Mattisowi dziwić. W ubiegłym tygodniu stanowisko stracił doradca ds. bezpieczeństwa narodowego Michael Flynn. Media oskarżyły go o to, że w rozmowach telefonicznych z ambasadorem Rosji w USA zapowiadał zniesienie sankcji nałożonych na Moskwę po zajęciu Krymu. I że okłamał w tej sprawie wiceprezydenta. Sprawa nie jest jednoznaczna, transkryptów rozmów Flynna nie ujawniono. Część współpracowników prezydenta zaczęło go nawet bronić, po czym Trump go zwolnił. Kilka dni później szykowany na miejsce Flynna admirał Robert Harward odmówił Trumpowi, sugerując, że nie miałby wpływu na dobór współpracowników. Bliski Europejczykom republikański senator John McC