Rok pod psem?

2018 r. jest rokiem rocznic, do których bieżąca sytuacja dodaje zwykle cierpki komentarz. I tak: 70 lat mija od powstania państwa izraelskiego – dla większości Izraelczyków szczęście, a dla większości Palestyńczyków natba, katastrofa; perspektywy porozumienia bliskowschodniego tylko się zaciemniły. • 50 lat mija od śmierci Martina Luthera Kinga, pokojowego bojownika o równouprawnienie Afroamerykanów, ciągle skarżących się na rasizm w USA. • Francuzi będą obchodzić 50. rocznicę słynnego Maja ’68, przeorania obyczajów, zwłaszcza na uczelniach, ale przy narastających narzekaniach, że z czołówki światowych uniwersytetów całkowicie wypadły francuskie szkoły. • 10 lat temu, gdy uwagę świata przyciągała olimpiada w Pekinie, Rosjanie najechali Gruzję i w ciągu zaledwie kilku dni dotarli prawie do Tbilisi; lekcja dla partnerów Rosji nieodrobiona, skoro dziś pozostają na Krymie i we wschodnich okręgach Ukrainy. • 10 lat temu zbankrutował Lehman Brothers, czwarty od góry bank inwestycyjny w świecie zachodnim, co zarazem stanowiło największe bankructwo w historii i jeden z czynników wielkiego kryzysu gospodarczego. Europa dopiero się z niego wydobywa. • Mija też 200. rocznica urodzin Karola Marksa, a według Thomasa Piketty’ego, autora „Kapitału w XXI wieku”, nierówności ekonomiczne na świecie tylko się pogłębiają. • W lutym 2018 r. Chińczycy wejdą w Rok Psa. Ten – według starej tradycji – zwiastuje czas przyjaźni, współpracy i okazywania większej tolerancji sobie nawzajem. W wielu miejscach pytają raczej, czy nie będzie to rok pod psem?