Czasy taniej ropy naftowej – po trzech latach niskich cen – powoli odchodzą w niepamięć. 17 maja w bieżących notowaniach przekroczyła próg 80 dol. za baryłkę, drożeje coraz szybciej i końca nie widać. Dlaczego? Z powodu zerwanego przez Donalda Trumpa porozumienia z Iranem i powrotu do sankcji, obejmujących także eksport ropy i współpracę przy jej wydobyciu. Te sankcje mają być też wymuszane na innych państwach, które świeżo zainwestowały w Iranie. Francuski Total, jeden z głównych inwestorów w irańskiej branży naftowej, już przebąkuje, że „pewnie zawiesi te projekty”. Iran, bez sankcji, znajdował dodatkowy zbyt na milion baryłek ropy dziennie. Teraz może ich na rynku zabraknąć. Zmniejszyła też znacznie produkcję Wenezuela – z powodu kryzysu i przestarzałej infrastruktury – aż o 700 tys. baryłek dziennie (w porównaniu ze styczniem 2016 r.).
Z kolei dwaj inni wielcy gracze – Arabia Saudyjska i Rosja – zawarli sojusz o ograniczeniu produkcji, aby razem wywindować ceny, bo obaj głównie zależą od ropy i obu bardzo potrzebne są środki. Stabilna sytuacja gospodarcza na świecie (napędzana niskimi cenami ropy) utrzymuje zaś silny popyt. Mamy więc coraz mocniejszy rynek producentów. Jeśli ten sojusz OPEC z Rosją na zwyżkę cen przetrwa czerwcowe rozmowy na szczycie, a wiele na to wskazuje, w przyszłym roku, zdaniem wielu ekspertów, może pęknąć symboliczna granica 100 dol. za baryłkę. Z wszystkimi tego konsekwencjami. Można się pocieszać, że do ponad 140 dol. za baryłkę w kryzysowym 2008 r. jeszcze mimo wszystko będzie sporo brakować. Ale wiatry gospodarki właśnie wyraźnie zmieniają cyrkulację.