Zespół naukowców z RPA, Rumunii i USA przez ponad dekadę przyglądał się kilkudziesięciu najstarszym znanym nauce afrykańskim baobabom. Chcieli sprawdzić, co czyni je tak żywotnymi, dlaczego nie zabijają ich ani pożary, ani np. ogołocenie z kory, zabójcze dla wielu innych roślin. Tajemnica tkwić ma m.in. w możliwościach systemów korzeniowych. Tymczasem w toku badań większość sędziwych okazów zamarła, całkowicie lub w części. Chodzi o jedne z najdłużej żyjących organizmów, badaniem objęte były rośliny, które wykiełkowały nawet 2,5 tys. lat temu.
Biolodzy na winną typują postępującą zmianę klimatu. Może i Afryka w porównaniu z innymi kontynentami produkuje minimalne ilości gazów cieplarnianych, wpływających na przyspieszenie zmian klimatycznych, ale to ona przyjmuje ciężar uderzenia. Np. baobaby nie potrafią poradzić sobie z przedłużającymi się okresami suszy.
W całej Afryce Subsaharyjskiej, od Madagaskaru po Togo, także te młodsze nie wytrzymują starcia z rozszerzaniem zasięgu pól uprawnych, często wspieranych systemami irygacyjnymi, wysysającymi wodę z okolicy. No i brakuje dużych zwierząt, które rozsiewają ich nasiona. W wielu społecznościach te „drzewa życia” uważane są za święte. Wykorzystuje się je jako źródło pokarmu i lekarstw, a także tradycyjne miejsca lokalnych zebrań. Naukowcy nie wykluczają, że niektóre z dziewięciu gatunków baobabów nie przeżyją kolejnego stulecia.