Oficjalnie władze chińskie prowadzą w Sinciangu rozprawę z ekstremizmem religijnym i lokalnymi terrorystami. Zapewniają stabilizację, aby zwykli ludzie nie bali się wychodzić z domów. Organizacje broniące praw człowieka i niezależni dziennikarze alarmują natomiast o brutalności i skali operacji. Z ich relacji, uznawanych za wiarygodne m.in. przez szereg europejskich rządów i ostatnio przez członków komisji praw człowieka ONZ, wynika, że chińscy komuniści stosują wyrafinowane metody inwigilacji i rozwinęli sieć ośrodków internowania, w których przebywa co najmniej milion osób, głównie Ujgurów.
Sinciang leży na zachodzie Chin, to już Azja Środkowa. Ma powierzchnię ponad pięciu Polsk i tylko 23 mln mieszkańców, wśród nich najliczniejszą grupę stanowią ludy pochodzenia tureckiego, przeważnie muzułmańscy Ujgurzy oraz Kazachowie. Od wieków region był także celem migracji Chińczyków Han. Wygląda na to, że obecnie rządzący Chinami komuniści próbują dokończyć dzieło cywilizacyjnego podboju Sinciangu, a przynajmniej wryć ideę sekularnego, nowoczesnego chińskiego patriotyzmu. Idzie to wielotorowo. Oprócz znanych m.in. z Europy administracyjnych zakazów zasłon dla kobiet, to także nakazy odpowiedniego zarostu dla mężczyzn oraz wizyty domowe członków partii komunistycznej, którzy sprawdzają, jak się prowadzą ich podopieczni: co jedzą, co piją, czy się modlą, jak spędzają wolny czas.
Dane z wizytacji, zwykłych donosów, a także z wywiadu elektronicznego, w tym montowanych w miejscach publicznych systemów rozpoznawania twarzy, podsłuchów i informacji o lokalizacji telefonów komórkowych używane są do typowania osób, które powinny znaleźć się w miejscach odosobnienia. Internowani przetrzymywani są pozaprawnie, marnie traktowani, poddawani reedukacji, częste są relacje o torturach.