Przeciwnicy brexitu mają nadzieję, że uda im się jeszcze odwrócić bieg historii i zatrzymać Wielką Brytanię w Unii.
Oddajcie to ludziom – w niedzielę pod takim hasłem ulicami Londynu przeszła demonstracja zwolenników drugiego referendum w sprawie brexitu. Według organizatorów pojawiło się na niej ponad milion ludzi, a to oznaczałoby drugą w historii Wysp frekwencję – po marszu przeciwko wojnie w Iraku, który w 2003 r. zgromadził ok. 2 mln. Jednocześnie pod parlamentarną petycją z wnioskiem o powtórzenie referendum do poniedziałku podpisało się prawie 5,5 mln Brytyjczyków – to już bezkonkurencyjny rezultat, choć w głosowaniu w 2016 r. za brexitem opowiedziało się prawie 17,5 mln.
A wszystko to przed kolejnym burzliwym tygodniem w Izbie Gmin, która już po zamknięciu tego numeru POLITYKI może przejąć kontrolę nad brexitem, przegłosowując kolejne możliwe opcje: przyjęcie umowy wynegocjowanej przez premier May albo tzw. soft brexit, czyli formalne wyjście, ale pozostanie w unii celnej (a może i w jednolitym rynku). Parlament prawdopodobnie weźmie też pod uwagę nowe wybory oraz drugie referendum, choć tu szanse są niewielkie.
Ten względny komfort w dalszym roztrząsaniu sprawy dała Brytyjczykom Rada Europejska. Co prawda nie zgodziła się na prośbę premier May, aby odłożyć datę brexitu na 30 czerwca, ale odsunęła ją co najmniej do 12 kwietnia – Wielka Brytania wyjdzie wtedy z Unii, jeśli do piątku parlament nie przyjmie wynegocjowanej umowy. Gdyby to się jednak udało, brexit nastąpi 22 maja – czyli na dzień przed eurowyborami, których rząd nie chce przeprowadzać. Z prostej przyczyny – boi się głosu milionów.