Indie na dobre zmieniają kurs – z centrowego i świeckiego na prawicowy i hinduistyczny, łączący ideę narodu z wyznawaniem konkretnej religii. Narendra Modi – populista i nacjonalista rządzący Indiami od pięciu lat – właśnie zapewnił swojej partii drugie zdecydowane zwycięstwo w wyborach parlamentarnych. Nazywane największym demokratycznym ćwiczeniem na świecie głosowanie trwało półtora miesiąca, udział w nim wzięło ponad 600 mln ludzi. Indyjska Partia Ludowa (BJP), którą prowadzi Modi, zwiększyła liczbę mandatów w niższej izbie parlamentu i poszerzyła bazę swoich zwolenników. Tym razem głosowali na nią także Hindusi w rejonach dotąd popierających partie lokalne albo lewicowe.
Silne zwycięstwo otwiera Modiemu drogę do zmian konstytucyjnych, stworzenia nowej definicji narodu i państwa, w którym nie ma miejsca dla mniejszości wyznaniowych i etnicznych. Już kampania wyborcza BJP naznaczona była atakami wobec imigrantów z Bangladeszu, nazywanych przez jej polityków pasożytami.
Triumf premiera Modiego jest olbrzymi – to najpopularniejszy polityk od lat 70. XX w., gdy krajem rządziła uwielbiana Indira Gandhi. Charyzma premiera oraz jego autokreacja na strażnika i silnego opiekuna Indii przed wrogami – faktycznymi i wyobrażonymi – zapewniła jego partii pewne zwycięstwo. Marka osobista Modiego umacnia się mimo kilku rozczarowań. W pierwszej kadencji nie zwiększył poziomu inwestycji zagranicznych, nie stworzył nowych miejsc pracy i nie zbudował nowej infrastruktury. Indie za kilka lat staną się najliczniejszą populacją świata, a mają najwyższe od pół wieku bezrobocie, dręczone ubóstwem wsie oraz ogromne opóźnienia w rozwoju miast. Premier trzyma się mocno, na przekór swym decyzjom o wprowadzeniu dotkliwego podatku od usług i fatalnej w skutkach akcji wymiany banknotów, którą sparaliżował usługi w kraju na wiele tygodni.