To będzie niejako rok z przeniesienia, rok na bis, odrabiający zaległości po feralnym 2020 r. W Tokio w lipcu mają się odbyć zaległe igrzyska olimpijskie (z pięcioma nowymi konkurencjami: karate, wspinaczką sportową, skateboardingiem, baseballem i surfingiem), w czerwcu mistrzostwa Europy w piłce nożnej, w październiku Expo 2020 w Dubaju, w listopadzie w Glasgow przełożona o rok konferencja klimatyczna COP26, a w maju odłożony konkurs Eurowizji. Tak jak wiele innych ubiegłorocznych imprez, premier i głosowań (np. odłożone o rok w Hongkongu i 15 przesuniętych wyborów w Afryce). Zaś zimowe Światowe Forum Gospodarcze w Davos zostanie przeniesione na maj do Singapuru (który lepiej radzi sobie z pandemią).
W Chinach będzie to Rok Bawoła, ciężkiej i wytrwałej pracy, która wszędzie przyda się w odrabianiu zaległości gospodarczych. A ONZ, mało poetycko, ustanowiła 2021 r. Międzynarodowym Rokiem Pokoju i Zaufania; Warzyw i Owoców; Kreatywnej gospodarki dla zrównoważonego rozwoju; oraz Na rzecz wyeliminowania pracy dzieci (pandemia akurat bardzo jej sprzyjała).
Już w styczniu pierwsze kroki jako prezydent USA postawi Joe Biden (więcej na ten temat w tekście Tomasza Zalewskiego: Załoga Joe), w Niemczech jesienią, po czterech kadencjach, pożegna się z urzędem kanclerskim Angela Merkel, a w kwietniu ze stanowiska pierwszego sekretarza partii komunistycznej ma ustąpić Raul, brat zmarłego Fidela, kończąc na Kubie po 62 latach epokę Castro (od 1 stycznia kończy się tu podwójny kurs lokalnej waluty i wymiany dolara, której to operacji Kubańczycy bardzo się obawiają).
Nowojorczycy będą wspominać 20. rocznicę pamiętnego zamachu 11 września, który, jak wiemy po latach, odmienił świat.