W zeszłym tygodniu Andrzej Duda rozmawiał telefonicznie z prezydentem Xi Jinpingiem. Oficjalnie, na prośbę premiera Mateusza Morawieckiego, miał wysondować możliwość sprowadzenia do Polski chińskich szczepionek. Nie on pierwszy, Węgrzy podpisali już z Pekinem umowę na zakup 5 mln dawek szczepionki Sinopharm, pierwsze transze już dotarły i nawet premier Viktor Orbán dał się Sinopharmem zaszczepić.
Ale jak twierdzą nasi rozmówcy, nie tylko o to chodziło. Chińska szczepionka szybko do Polski nie trafi, głównie ze względów logistycznych. Poza tym negatywnie odnoszą się do niej nie tylko polscy eksperci (brak testów), ale też opinia publiczna. Dudzie nie tyle chodzi więc o zakup, co o same negocjacje. W lutym był jednym z dwóch prezydentów – obok wielbiciela Pekinu Milosza Zemana z Czech – uczestniczących w chińskim szczycie 17+1 z państwami Europy Środkowo-Wschodniej. Wiele krajów naszego regionu uznało, że nie są zainteresowane zdalną rozmową z prezydentem Xi, co Chińczycy musieli odebrać jako policzek. Drugorzędne reprezentacje wystawili m.in. Słowacy, Rumuni i Litwini – wszyscy oni niedwuznacznie wskazywali na iluzoryczność chińskiej oferty, wątpliwości moralne (sytuacja Ujgurów), a także obawę, jak takie zbliżenie z Pekinem zostanie odebrane w Waszyngtonie, czyli u najważniejszego partnera. Dudy takie argumenty nie przekonały, choć podobno udział w szczycie 17+1 odradzało mu nawet polskie MSZ.
Zbliżenie z Chinami wpisuje się w tzw. wielowektorowość naszej polityki zagranicznej. Zyskuje ona popularność na skrajnej prawicy, często rozumiana tam jako zerwanie z „poddaństwem” wobec USA. Szczególnie że prezydent Joe Biden wciąż do Dudy nie zadzwonił, ogłosił, że w ramach „moralnego przywództwa” Ameryka będzie teraz w polityce zagranicznej promować prawa mniejszości i zamierza budować nową strategię globalną w oparciu o tzw.