Do sześciu razy sztuka: 59-letni Hakainde Hichilema, czyli HH, pięć razy przegrał wybory prezydenckie w Zambii. A teraz, zdobywając 58 proc. głosów, triumfalnie pokonał ustępującego prezydenta Edgara Lungu, który zresztą tuż po poprzednich wyborach wsadził go na 4 miesiące do najcięższego więzienia, a w sumie był zatrzymywany 15 razy. HH to postać modelowa: pasterz bydła z ubogiej rodziny, który postawił na edukację, z państwowym stypendium skończył ekonomię na uniwersytecie w Lusace i MBA w Birmingham. Obecnie jest jednym z najbogatszych Zambijczyków, z inwestycjami we wszystkich możliwych dziedzinach. Przegrane nauczyły go, że trzeba mieć wiele twarzy: wziętego biznesmena, który rozkręci gospodarkę (akurat wpadła w recesję), „chłopca od krów”, który zrozumie problemy farmerów, zagorzałego kibica. W spotach pokazywał Lungu jako pijaka i klubowicza, a sam przedstawiał się jako stateczny adwentysta oddany rodzinie. Ale przede wszystkim postawił na młodych, bo wyborcy do 35 lat stanowią w Zambii większość elektoratu (i większość z nich nie ma stałej pracy). Tych HH zdobył na Twitterze hasztagiem #BallyWillFixIt, w slangu: tatko to załatwi.
A do załatwienia jest bardzo wiele: Zambia przestała spłacać swoje 12 mld dol. zagranicznych długów (30 proc. pożyczyły Chiny) – potrzebny będzie układ z Międzynarodowym Funduszem Walutowym; inflacja przekroczyła 20 proc., korupcja jest wszechobecna, koszty utrzymania szybują, żywność pochodzi głównie z importu, eksport całkowicie zależy od cen miedzi, a PKB nie przekracza tysiąca dol. HH ma urok nowicjusza, który jeszcze nie rządził, ale też będzie ćwiczył trudną sytuację, kiedy po populiście przychodzi twardy pragmatyk, a oczekiwania na szybką poprawę – i podatność na rozczarowania – są niebywałe.