Obok trzech wysepek na Pacyfiku i Korei Północnej to właśnie postradziecki Turkmenistan nie widnieje w covidowych statystykach Johns Hopkins University i WHO. Według władz nie zanotowano ani jednego przypadku, a wszelkie doniesienia, że jest inaczej, traktowane są jako fake newsy. W tegorocznym rankingu wolności mediów wśród 180 krajów Turkmenistan uplasował się na 178. miejscu, wyprzedzając Erytreę i wspomnianą Koreę Północną. W przedcovidowych czasach sześciomilionowy Turkmenistan odwiedzało co roku nie więcej niż 10 tys. cudzoziemców. Od półtora roku granice są przed nimi zamknięte, ale akurat sąsiedni Iran od dawna notował rekordy zarażeń. I co, nic nie przeciekło? Na szczęście istnieje kilka sprawdzonych źródeł, wśród nich emigracyjny serwis Turkmen.news, z siedzibą w Holandii. Opierając się na doniesieniach lokalnych informatorów, opublikował listę ponad 60 potwierdzonych przypadków, z których kilkanaście zakończyło się śmiercią. Według portalu to wierzchołek góry lodowej, przepełnione szpitale walczą właśnie z trzecią falą zakażeń, a sytuację pogarsza fakt, że pandemii oficjalnie nie ma. W statystykach zgonów nie odnotowuje się nawet chorób płuc, ale kłopoty z krążeniem. Tak było w przypadku tureckiego dyplomaty Kemala Uchkuna, któremu (według BBC) odmówiono wyjazdu na leczenie do kraju, choć symptomy i wysłane do konsultacji prześwietlenia płuc wskazywały na covid. Uchkun zmarł 7 lipca, jako przyczynę zgonu podano zawał serca.
Za tym powszechnym utajnieniem faktów stoją osobiste ambicje Gurbanguły Berdymuchamedowa, z zawodu dentysty, byłego ministra zdrowia. Przejął absolutną władzę w 2006 r. po śmierci Saparmurata Niazowa, komunistycznego genseka, który po rozpadzie ZSRR w 1991 r. został prezydentem. Gurbanguła w ekscentryzmach, nie tylko w dziedzinie pomników, szybko przerósł poprzednika, objawił też liczne talenty: jest autorem 40 książek z różnych dziedzin, wielkim miłośnikiem koni, psów i tężyzny fizycznej.