Z globalnych prognoz gospodarczych przebija ostrożny optymizm. Inflacja podobno dobija szczytu, spodziewany jest ok. 5-proc. wzrost światowego PKB, intensywnie naprawiane są rwące się w ostatnich miesiącach łańcuchy dostaw. Wiele gospodarstw domowych i przedsiębiorstw nie wydawało i nie inwestowało w pandemii, mają sporo zaskórniaków i jeśli poprawią się im nastroje, ruszą na zakupy, co dodatkowo nakręci koniunkturę. Co nie znaczy, że nie czeka nas covidowa loteria. Omikron pewnie nie jest ostatnim tak zakaźnym wariantem koronawirusa, który dodatkowo daje radę przełamać zabezpieczenia stawiane przynajmniej przez niektóre szczepionki, zresztą różnie z poziomem szczepień bywa. Przynajmniej punktowo konieczne pewnie będą nowe rundy ograniczeń sanitarnych, które zmniejszą zapotrzebowanie na usługi – zwłaszcza hotelarzy, restauratorów, biur podróży czy organizatorów imprez masowych.
W przypadku wielkich eksporterów, np. Chin czy Wietnamu, kolejne lockdowny znów przyniosą niedobór towarów i surowców. Nadal jest problem z kontenerami oraz miejscem w portach, w wielu krajach brakuje pracowników, na czele z kierowcami ciężarówek, wszędzie przemysł czeka na opóźnione dostawy półprzewodników. Niepokoi rozdęta ponad miarę wartość wielu indeksów giełdowych oraz pogłębiający się kryzys zadłużonych na wielkie kwoty chińskich firm deweloperskich.
Drożyzna jest szczególnie dotkliwa w społeczeństwach na dorobku. Paliwa i żywność są najdroższe od dekady, rekordy biją ceny zbóż i olejów, podstawy diety w każdym kręgu kulturowym. Światowy Program Żywnościowy ONZ nie przestaje alarmować o narastającym kryzysie głodu, a ten z reguły jest katalizatorem poważnej zmiany społecznej. Dodatkowo podbije ją postępująca zmiana klimatu, objawiająca się coraz większą liczbą gwałtownych zjawisk pogodowych, zwłaszcza fali upałów czy chłodu, rozległych pożarów, nawalnych opadów i powodzi.