Dość nieoczekiwanie doszło do gwałtownego zwrotu w wojnie domowej w Etiopii. Po dziesięciu dniach negocjacji prowadzonych w RPA pod auspicjami Unii Afrykańskiej rząd etiopski przystał na zawieszenie broni z powstańcami z regionu Tigraj. To jeszcze nie koniec konfliktu i umowa traktowana jest z pewną ostrożnością, bo podobne porozumienia były łamane, poprzednio w sierpniu, jednak tym razem uzgodniono plan włączenia sił tigrajskich do armii federalnej oraz otwarcie spustoszonego regionu, który od blisko dwóch lat pozostawał odcięty od świata. Bilans dwulecia walk prowadzonych w drugim najludniejszym państwie Afryki poraża. Przyniosły od 385 do 600 tys. ofiar śmiertelnych, blisko 3 mln opuściły swoje domy, 13 mln do przetrwania potrzebuje pomocy żywnościowej.
Według licznych relacji pokrzywdzonych i świadków obie strony – a władzę w Etiopii sprawuje premier Abiy Ahmed Ali, laureat pokojowego Nobla – były wybitnie brutalne, wojnę naznaczyły m.in. czystki etniczne, masowe gwałty i używanie głodu jako formy nacisku militarnego. Najpoważniejszych zbrodni mieli się dopuścić żołnierze armii sąsiedniej Erytrei, sprzymierzonej z Etiopią w zwalczaniu Tigrajczyków. Powstańcy obiecali w ciągu miesiąca oddać broń i pozwolić siłom etiopskim na wejście do regionu, w którym powoli przywracany ma być dostęp m.in. do energii elektrycznej, usług bankowych i telekomunikacyjnych. Eksperci wątpią, czy wszystkie odłamy bojowników w Tigraju uszanują zasady tak daleko idącej kapitulacji. Zagadką pozostaje także postawa Erytrei, która nie jest stroną wynegocjowanej umowy.
Wojna zszargała reputację premiera Abiya oraz międzynarodową pozycję Etiopii. Uderzyła też w niegdyś jej dynamicznie rozwijającą się gospodarkę oraz uruchomiła domino waśni między licznymi grupami etnicznymi.