Odwrócone głowy
Odwrócone głowy neutralnych państw. Czy w świecie Putina kogoś jeszcze na to stać?
Przed tygodniem grupa polityków i intelektualistów austriackich wystąpiła z apelem, by w świetle wojny w Ukrainie ponownie przedyskutować politykę bezpieczeństwa Austrii, której jeszcze ZSRR narzucił neutralność. Apel był jednak nieśmiały, a jego autorzy sami przyznają, że neutralność jest częścią austriackiej tożsamości i gwarancją jej bezpieczeństwa.
Czy aby na pewno? Czy w świecie Władimira Putina kogoś jeszcze stać na taką geopolityczną nonszalancję? Przecież ogłoszenie neutralności czy powoływanie się na traktaty międzynarodowe nie powstrzymają bezwzględnego agresora przed napaścią. Los samej Ukrainy jest tego dowodem.
Trochę śmielej?
Neutralność Austrii to sprawa stosunkowo świeża. Prawdziwym historycznym symbolem jest tu Szwajcaria, która swoją neutralność datuje od XVI w., a na kongresie wiedeńskim ówczesne potęgi, w tym Rosja, narzuciły krajowi formalną neutralność, gwarantując nienaruszalność granic. Ten wyjątkowy status nie tylko obronił kraj przed pożogą wojenną, dał też niemałe korzyści gospodarcze. Z początkiem tego roku Szwajcaria weszła w skład Rady Bezpieczeństwa ONZ, rozstrzygającej, przynajmniej w teorii, o pokoju i wojnie. I wciąż stara się być neutralna.
Coraz głośniej słychać krytykę takiej postawy. Zwłaszcza po tym, jak Berno zakazało krajom NATO przelotu nad swoim terytorium z pomocą dla Ukrainy. Szwajcaria, liczący się producent broni, odmówiła też Niemcom i Danii zgody na wysłanie Ukrainie szwajcarskiej amunicji do czołgów Leopard.
Od kilku lat, a szczególnie od zeszłorocznej rosyjskiej agresji, narasta jednak wśród Szwajcarów podział w sprawie neutralności. Nie możemy myśleć tylko o sobie, nie można pogodzić neutralności z realiami wojny w Ukrainie, prawami człowieka – piszą w mediach społecznościowych.