TERESA OLSZAK: – Skąd wywodzi się akupunktura?
MARIOLA PAWŁOWICZ-PAWŁOWSKA: – Dyskusje na ten temat wciąż toczą się między krajami azjatyckimi. Doniesienia o różnych metodach bodźcowania aktywnych miejsc na skórze mamy w zapisach ze starożytnej Mezopotamii, istnieją też archeologiczne dowody na stosowanie akupunktury na terenach Chin już przed ok. 10 tys. lat. Zgodnie z legendą ta metoda terapii powstała za sprawą chińskich wojowników, którzy zauważyli znikanie uporczywych bólów po zranieniach strzałami lub bronią kłutą. Później pojawiła się teza o istnieniu związku między określonymi miejscami na skórze a narządami wewnętrznymi.
Na czym polega ta metoda?
Z punktu widzenia tradycyjnej medycyny chińskiej (Traditional Chinese Medicine, TCM) jest to regulowanie przepływu życiodajnej Qi w meridianach i związanych z nimi narządach poprzez nakłuwanie igłą punktów aktywnych w skórze. Zgodnie ze współczesną wiedzą medyczną jest to rodzaj refleksoterapii, która ma na celu usprawnienie funkcjonowania organizmu na drodze odruchowej. Poza tym nakłucie pobudza układ autonomiczny, regulując za jego pośrednictwem czynność poszczególnych narządów.
Co to są meridiany i punkty aktywne?
Meridiany to kanały, którymi przepływa życiodajna energia Qi. Nie są one strukturami anatomicznymi, a funkcjonalnymi. Łączą narządy wewnętrzne człowieka z powierzchnią jego skóry w miejscach zwanych punktami akupunkturowymi. Dzięki działaniu na te miejsca można regulować przepływ Qi w meridianach i narządach zgodnie z postawioną według zasad TCM diagnozą. Mówiąc najogólniej, akupunkturzysta kieruje Qi z miejsca, gdzie jest jej nadmiar, tam, gdzie jest niedobór lub brak, albo ożywia jej krążenie tam, gdzie nastąpił zastój.