Kto metodę wymyślił i kiedy?
Twórcą metody jest nowozelandzki fizjoterapeuta Robin McKenzie. Przez wiele lat podczas badania pacjentów rozmawiał z nimi i analizował ich doświadczenia związane z dolegliwościami bólowymi pochodzącymi z kręgosłupa. Bardzo dokładnie zapisywał zmienność bólu, zarówno podczas testów statycznych (określone pozycje pacjenta), jak i dynamicznych (powtarzanie wielokrotne określonego ruchu - ćwiczenia). Zależnie od tych reakcji bólowych udało mu się wyodrębnić określone grupy o tej samej reakcji objawowej. Tym samym doprowadził do powstania pierwszej wiarygodnej klasyfikacji zespołów bólowych kręgosłupa. Następnie przez wiele lat prowadzono badania naukowe potwierdzające potencjał diagnostyczny tej metody, a także jej potencjał leczniczy.
Jaka jest idea pomocy, czyli na czym konkretnie polega sama metoda?
Metoda McKenziego (MDT-Mechanical Diagnosis and Therapy) jest systemem diagnozowania i leczenia zespołów bólowych kręgosłupa i kończyn, opartym o znajomość wzorców bólowych oraz o analizę zachowania się bólu zarówno w wywiadzie jak i badaniu przedmiotowym. Bazuje na wiedzy z zakresu anatomii, biomechaniki klinicznej i neurofizjologii. Należy ona do EBM (Evidence Based Medicine), czyli medycyny opartej na dowodach naukowych. Nie skupia się na palpacyjnych odczuciach badającego, gdyż są często bardzo subiektywne. Nie bazuje jedynie na ocenie rezonansu magnetycznego, bo jak się okazało we wszystkich badaniach nad wartościowością rezonansu, od 20 do 76 procent populacji bezobjawowej ma widoczne zmiany o typie przepuklin dyskowych. Rezonans jest jedynie badaniem dodatkowym. Podstawą diagnozy jest rzetelne zbadanie pacjenta, na które trzeba poświęcić odpowiednią ilość czasu.
Kto się do niej najbardziej nadaje (czy jakieś szczególne bóle, szczególne grupy pacjentów, do których dana metoda jest zaadresowana)?