W Polsce mamy ponad 50 rodzajów tajemnic chronionych prawem. Najważniejsza jest tajemnica państwowa, której ujawnienie może spowodować zagrożenie dla interesów państwa, w tym dla jego niepodległości, nienaruszalności terytorium i obronności. Wszystko, co jest z tą sferą związane, oznacza się najwyższą klauzulą „tajne” lub „ściśle tajne”.
Drugie miejsce w hierarchii zajmuje tajemnica służbowa („poufne” i „zastrzeżone”). To informacja uzyskana w związku z czynnościami służbowymi, której ujawnienie mogłoby narazić na szkodę interes państwa, interes publiczny lub chroniony prawem interes obywateli albo jednostki organizacyjnej. Tym przepisem zasłaniają się wszystkie służby działające w sektorze bezpieczeństwa, czyli wojsko, policja i służby specjalne.
Klauzulowanie każdego dokumentu, bez względu na jego wagę i ewentualne szkody, jakie może przynieść jego ujawnienie, to dzisiaj już norma. Rozrasta się obszar tajemnicy. Tworząc jakikolwiek dokument, urzędnik sam ocenia, czy będzie on jawny. Jeśli nadaje mu klauzulę tajności, określa też jej stopień. W przypadku tajemnic państwowych klauzule nadaje szef instytucji. Potem już nikt, poza autorem dokumentu, nie może podważyć nadanej tajności i znieść klauzuli, aby upublicznić informację.
Wiedza stanowiąca tajemnicę państwową pozostaje niejawna przez 50 lat. Tajemnice służbowe z klauzulą „poufne” podlegają ochronie przez 5 lat, a „zastrzeżone” – 2 lata. Nigdy zaś nie mogą być ujawnione dane funkcjonariuszy operacyjnych ABW, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, CBA oraz byłych funkcjonariuszy UOP i WSI. Co ciekawe, ten katalog nie obejmuje policjantów z pionów operacyjnych ani pracowników Straży Granicznej.