Michał Nogaś: – Zacznę od zacytowania jednego z bohaterów pana najnowszej książki. „Pisarze nigdy nie powinni rozmawiać z dziennikarzami. Wywiad jest zdewaluowaną formą literacką, która niczemu nie służy oprócz tego, że upraszcza rzeczy, które nigdy nie powinny zostać uproszczone”.
Paul Auster: – Cóż, myślę, że wywiady nie do końca spełniają swoją funkcję, nie pozwalają nam się dokładnie wyrazić. Z drugiej strony, jesteśmy w bardzo trudnej sytuacji, jeśli chodzi o wydawanie książek w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie. Rozwijają się nowoczesne technologie, mamy kryzys ekonomiczny, sprzedaje się coraz mniej książek. W związku z tym pisarz ma obowiązek pomagać wydawcom. Niekoniecznie codziennie, ale od czasu do czasu.
W „Sunset Park” opisuje pan amerykański kryzys, który w ciągu kilku ostatnich lat rozprzestrzenił się na cały świat. Czy to był główny powód, dla którego zdecydował się pan napisać tę książkę?
Od wielu lat rozmyślałem nad powieścią o kimś wyrzuconym ze swojego życia, wywłaszczonym. Zmagałem się z tym od dłuższego czasu, aż pewnego dnia zdałem sobie sprawę, że cały kraj rozpada się na kawałki, wszyscy są wywłaszczeni. Doszedłem do wniosku, że nie może to być historia tylko jednej osoby, lecz wielu ludzi. To moja pierwsza książka, która dzieje się tak współcześnie, tak blisko teraźniejszości. Napisałem ją w 2009 r., natomiast akcja rozgrywa się w 2008 i 2009 r. Zazwyczaj opisywałem odległe wydarzenia.
Jak w ciągu tych trzech lat, od 2009 r. do dziś, zmieniła się Ameryka?