Ogłoszono wstępne wyniki bardzo ciekawych badań nad artystami, ich środowiskiem, galeriami i odbiorcami sztuki w Polsce „Widzialne niewidzialne”. Z ogromu zebranego materiału można wysupłać taką m.in. informację, że regularne bywanie w galeriach i muzeach sztuki deklaruje 1 proc. rodaków. I nawet spośród ludzi z wykształceniem wyższym aż 23 proc. przyznaje, że nigdy nie było w żadnym z takich miejsc. Wypada więc docenić wszystkich, którzy w tych podłych warunkach próbują robić cokolwiek, co sprawi, że przeciętny Kowalski zainteresuje się osiągnięciami Bałki czy Rycharskiego albo Nowosielskiego czy Kantora.
Pomysłów na przyciąganie widzów jest sporo. Od cyklicznych imprez typu Noc Muzeów i Warsaw Gallery Weekend po rozszerzanie galeryjnej oferty wystawienniczej o design, ilustracje książkowe i komiksy. Sporo nadziei wiązać można z coraz lepszą i szerszą ofertą dla najmłodszych. Od wystaw adresowanych tylko do nich po program warsztatów, zajęć interaktywnych, specjalnych lekcji. Niestety, reforma oświaty budzi obawy, że i o uwagę uczniów dla sztuki będzie coraz trudniej.
„Dobra zmiana” na razie nie zaszkodziła nadmiernie sztuce współczesnej i nawet zablokowane początkowo dotacje na jej kolekcje przekazano w końcu zainteresowanym. Nikt przy niej nie gmera, bo może nikogo to specjalnie nie obchodzi? A może dlatego, że większość publicznych galerii to własność niezależnych i często opozycyjnych wobec PiS samorządów. Jednak nawet te galerie, które podlegają Ministerstwu Kultury (Zachęta, CSW Warszawa, częściowo MSN), na razie pracują spokojnie pod starym kierownictwem. Z organizacyjnych zawirowań należy natomiast zauważyć zamknięcie dwóch ważnych galerii. Pierwsza to warszawski aTAK, druga – poznański Art Stations. W obu przypadkach zadecydowali o tym ich właściciele, czyli Krzysztof Musiał i Grażyna Kulczyk.