Muzyka gestów i szmerów

Recenzja płyty: Jagoda Szmytka, „Bloody Cherries”

17 lutego 2015

Efektem jest specyficzny język rozmaitego rodzaju szmerów, wzmacnianych elektronicznie.

Jagoda Szmytka jest pierwszą polską kompozytorką, której monograficzną płytę z serii portretów kompozytorów współczesnych (niemieckich lub działających w Niemczech) poświęciła firma WERGO. Utwory, w większości w wykonaniu kolońskiego Ensemble Garage, w którego skład wchodzą też polskie artystki (perkusistka Agnieszka Koprowska-Born i pianistka Małgorzata Walentynowicz), pochodzą z lat 2011–13 i, jak mówi autorka, skupiają się „wokół tematyki ciała (dźwięku, muzyki, instrumentu)”. Dokładniej: chodzi o to, jak powstaje dźwięk. Szmytka studiowała również filozofię i częściowo tym można tłumaczyć jej zainteresowanie pryncypiami, ale też jest to zainteresowanie wręcz zmysłowe kontaktem grającego z instrumentem, gestem leżącym u źródeł powstającego dźwięku.

Jagoda Szmytka, Bloody Cherries, WERGO

Polityka 8.2015 (2997) z dnia 17.02.2015; Afisz. Premiery; s. 73

Oryginalny tytuł tekstu: "Muzyka gestów i szmerów"

Jagoda Szmytka

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.