Aktor, ur. w 1980 r. w Tomaszowie Mazowieckim. Absolwent PWSFTviT w Łodzi, od 2006 r. w zespole Teatru Polskiego we Wrocławiu. Jego aktorstwo określane jest jako niezwykle plastyczne i ekspresyjne. Jest też wybitnie uzdolniony muzycznie, czego dowodem nagrody zdobyte na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej w 2006 r., płyta „Sprawca” oraz dwa monodramy z piosenkami. Pochwały zbierały również jego kreacje w spektaklach dramatycznych: pogrążający się w depresji Wokulski w „Lalce” Prusa w reż. Wiktora Rubina oraz Desmoulins w „Sprawie Dantona” Stanisławy Przybyszewskiej, a także Karol Borowiecki w „Ziemi obiecanej” Reymonta i kniaź Patiomkin w „Termopilach polskich” Tadeusza Micińskiego (wszystkie w reż. Jana Klaty).
Owacje na stojąco, liczne nagrody oraz nominację do Paszportu POLITYKI przyniosła Porczykowi rola Gustawa w spektaklu Michała Zadary, łączącym I, II i IV część „Dziadów” oraz utwór „Upiór” Adama Mickiewicza. Reżyser zdecydował się na inscenizację bez skrótów, co dla aktora oznaczało konieczność nauczenia się olbrzymich partii tekstu; duża część niemal pięciogodzinnego przedstawienia jest właściwie monodramem Porczyka, który z miłosnych wynurzeń Gustawa czyni niezwykle emocjonalny i ekspresyjny aktorski koncert. „Gdy czytałem »Dziady«, oblewał mnie zimny pot, byłem jak sparaliżowany, że tego wszystkiego trzeba się będzie nauczyć na pamięć i jeszcze to zagrać. Gdy zaczęły się próby, byłem już spokojniejszy. Okazało się, że można się w tym tekście zakochać” – mówił w wywiadach. „Za wyjątkowego Gustawa w »Dziadach« Michała Zadary – osobny spektakl w spektaklu, brawurowy autorski monodram ożywiający poezję Mickiewicza” – pisał Witold Mrozek, uzasadniając głos oddany na Porczyka.