Urodził się w 1982 r. w Stalowej Woli. Studiował na Wydziale Grafiki oraz w Międzywydziałowej Pracowni Intermediów ASP w Krakowie. Prowadzi zajęcia na macierzystej uczelni. Artysta wszechstronny. Rysownik, grafik, twórca komiksów, artbooków, atlasów, filmów, instalacji, inicjator działań w przestrzeni publicznej, kurator wystaw, autor esejów. Cechą charakterystyczną jego twórczości jest łączenie teoretycznej refleksji z działaniami z zakresu sztuk wizualnych.
Głównym obszarem jego penetracji jest historia, a szczególnie te jej elementy, które wiążą się z wątkami tajemniczymi, niesprawdzalnymi, wykraczającymi poza kanon wiedzy i poza powszechnie przyjęte normy, trudno dostępnymi. Stąd fascynacja takimi fenomenami, jak alchemia, teorie spiskowe, ruchy masońskie, wiedza tajemna, ruchy parareligijne. Badając je, tworzy alternatywne scenariusze historii sztuki, na przykład doszukując się historycznych korzeni w zjawiskach powszechnie uważanych za nowatorskie i awangardowe. Skwapliwie gromadzoną wiedzę stara się przekładać na świat wizualny: rysunków, diagramów, schematów, wykresów, tablic poglądowych. Te poszukiwania realizuje przede wszystkim w ramach dużego, rozwijanego od kilku lat projektu „Novus Ordo Seclorum” (Nowy Porządek Wieków).
Zgłaszający jego kandydaturę Aleksander Hudzik uznał go za „jednego z największych erudytów współczesnej polskiej sztuki”. Z kolei Anna Theiss doceniła „mocny, świeży głos o tym, że współczesna sztuka nie wzięła się znikąd”. W mijającym roku Woynarowski miał ciekawą wystawę w galerii BWA Warszawa, ale przede wszystkim zwrócił na siebie uwagę projektem artystycznym polskiej ekspozycji na Biennale Architektury w Wenecji (powstał we współpracy z zespołem kuratorskim z Instytutu Architektury), gdzie pod lupę wziął symbolikę baldachimu nagrobka Józefa Piłsudskiego.