Paw królowej”, druga powieść Doroty Masłowskiej, doczeka się w najbliższym czasie aż trzech teatralnych adaptacji: Łukasz Kos i studenci łódzkiej Filmówki wystawili ją w Teatrze Studyjnym w Łodzi, na początku marca na Scenie Studyjnej krakowskiego Teatru Ludowego pokaże ją Krzysztof Jaworski, a tydzień później w Teatrze Wytwórnia na warszawskiej Pradze odbędzie się premiera przedstawienia „Paw królowej. Opera praska”, reżyseria Jacek Papis, w roli MC Doris – Dorota Masłowska. W Teatrze Narodowym grana jest „Heroina” Tomasza Piątka w adaptacji i reżyserii Pawła Sali. W poznańskim Teatrze Polskim Emilia Sadowska wystawiła „Zwał” Sławomira Shuty, a przedstawienie oparte na jego zbiorze opowiadań „Cukier w normie” – reżyseria Piotr Waligórski – grane jest w nowohuckiej Łaźni Nowej. Agnieszka Olsten przeniosła na scenę Teatru Słowackiego w Krakowie „Tartak” Daniela Odii, a w Teatrze Polskim we Wrocławiu Marek Fiedor przymierza się do wystawienia „Czwartego nieba” Mariusza Sieniewicza.
Pierwszy wniosek, jaki nasuwa się po przejrzeniu tej listy tytułów, to że teatr sięga po pozycje głośne, modne i nagradzane, ze stemplem „nominowany do nagrody Nike” albo „laureat Paszportu »Polityki«”. Czytaj: nazwiska i tytuły już wypromowane, które niewielkim nakładem sił i kosztów pozwolą zapełnić teatralne fotele. Sądząc po frekwencji na pierwszych pokazach „Heroiny” czy zainteresowaniu mediów przedstawieniem Kosa – było nie było spektaklem dyplomowym, szkolnym – ta taktyka się sprawdza. Przetestowano ją już zresztą wcześniej, adaptując na scenę nagradzaną prozę Jerzego Pilcha: „Inne rozkosze” i „Pod mocnym Aniołem”, głośne powieści „Weiser Dawidek” Pawła Huelle i „Hanemann” Stefana Chwina czy „Prawiek i inne czasy” Olgi Tokarczuk.