Henryce Gajdzie-Kwapień, szefowej Prokuratury Okręgowej w Gdańsku, zdarzył się wypadek przy pracy. Zatwierdziła bowiem liczącą 22 stronice „Instrukcję o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz bezpieczeństwie przeciwpożarowym dla pracowników prokuratury”, sporządzoną przez podległego jej inspektora. A ten, delikatnie mówiąc, inteligencją i inwencją się nie popisał. Pościągał rozdziały instrukcji jak leci, bez dopasowania do realiów instytucji, w której pracuje, z książeczki „Co pracownik powinien wiedzieć o bhp”.
W efekcie już w pierwszym rozdziale pojawiły się zalecenia, o których prokuratorom dotąd się nie śniło: „Zawsze stosuj konieczny sprzęt ochronny, okulary. (...) Nie zdejmuj z obrabiarek i narzędzi osłon zabezpieczających”. Z dalszych rozdziałów podwładni pani prokurator dowiedzieli się, że nie należy „przeszkadzać w pracy innym i nie pozwolić przeszkadzać sobie (...) zwłaszcza unikać zbędnych rozmów, kłótni, żartów, popychania, czepiania się pojazdów”. Nie powinno się także „dotykać części maszyn będących w ruchu, jak wałów pędnych, kół, pasów, lin, nie czyścić ich i nie smarować w ruchu”. No i należy „pracować z szybkością odpowiadającą naturalnemu rytmowi pracy. Nadmierny pośpiech wywołuje szybkie zmęczenie, które jest często przyczyną wypadków”.
Może sprawa nie wyszłaby poza gmach prokuratury okręgowej, gdyby nie panujące w nim klimaty. – Trzy czwarte załogi szykuje jakieś materiały na Kwapieniową – opowiada jeden z prokuratorów. Podwładni raczej nie kwestionują kwalifikacji prawniczych i umiejętności organizacyjnych zwierzchniczki. Podnoszą natomiast argumenty ze sfery stosunków międzyludzkich: – Szefowa tam gdzie może wybrać pomiędzy dołożeniem komuś a załatwieniem sprawy po ludzku, zwykle wybiera to pierwsze.