Dov Zakheim, jeden z głównych księgowych Pentagonu, jeszcze w lipcu ostrzegał amerykańskich legislatorów, że tegoroczny budżet obrony został już praktycznie wyczerpany. Podał on do wiadomości publicznej szokującą informację, że we wrześniu, kiedy kończy się rok finansowy administracji, może zabraknąć pieniędzy nie tylko na zaplanowane ćwiczenia i programy treningowe pilotów czy na części zamienne i remonty sprzętu, ale także na wypłaty dla personelu. Zakheim stwierdził, że – zanim zostanie uruchomiony nowy, największy od 20 lat budżet Pentagonu (379,3 mld dol.) – amerykańska machina wojenna może zostać sparaliżowana. Chyba że Kongres wesprze ją we wrześniu dodatkowymi 14 mld dol.
Nawet jeżeli był to tylko element lobbingu politycznego Pentagonu, dążącego do rozszerzenia nadzwyczajnego trzydziestomiliardowego pakietu antyterrorystycznego, słowa Zakheima musiały przynieść otrzeźwienie. Nikt nie ma bowiem wątpliwości, że za wszystkim kryją się niespodziewanie wysokie, gwałtownie rosnące koszty działań zbrojnych w Afganistanie. Ekipa republikańska zaplanowała stopniowe obniżanie podatków w najbliższych latach o astronomiczną sumę 1,3 bln dol., a jednocześnie po 11 września 2001 r. wzrosły potężnie wydatki na zbrojenia. Operacja Enduring Freedom w Azji Środkowej, znana u nas pod nazwą Trwała Wolność, pochłania, według ostrożnych szacunków ekspertów, 2 mld dol. miesięcznie. Przyniosło to pierwszy od 5 lat deficyt finansów publicznych Stanów Zjednoczonych.
Czemu ciągle rosną koszty operacji afgańskiej? Dlaczego nie można było opinii publicznej pokazać spektakularnego sukcesu w górach Hindukuszu? Jak to się dzieje, że mnożą się informacje o krwawych pomyłkach pilotów? Odpowiedzi na te pytania znaleźć można w cytowanym specjalnym dokumencie o wnioskach i naukach płynących z kampanii afgańskiej (Emerging Lessons, Insights and Observations Operation Enduring Freedom).