Cała seria konkursów zaczyna się już w sobotę 10 sierpnia na niemieckiej skoczni w Hinterzarten o punkcie konstrukcyjnym K-95. W sumie odbędzie się 6 konkursów, a finał w Innsbrucku 14 września. W odróżnieniu od sezonu zimowego Pucharu Świata, letni cykl konkursu skoków narciarskich na obiektach igelitowych nazywa się tylko Grand Prix.
Można się sprawdzić i zarobić
W gronie skoczków narciarskich letnie konkursy są traktowane jako znakomita okazja do testowania sprzętu, np. twardości nart, kombinezonów (zmniejszono do 5 mm grubość materiałów), potwierdzenia słuszności metod treningowych podnoszących skoczność czy siłę odbicia. Poza tym kuszą nagrody. Regulamin FIS jasno określa ich wysokość. Jednodniowy konkurs w danej miejscowości (w lecie Courchevel i Innsbruck) to konieczność zapewnienia puli nagród w wysokości 70 tys. franków szwajcarskich dla 10 pierwszych skoczków. Organizatorzy dwóch konkursów w danej miejscowości (Hinterzarten i Lahti) muszą zapewnić pulę nagród 2 x 50 tys. franków szwajcarskich, dzieloną także między 10 pierwszych zawodników. Do tego dochodzą ekstrapremie za czołowe miejsca w generalnej klasyfikacji. Adam Małysz broni nagrody Grand Prix zdobytej w ubiegłym roku.
Dzisiejsze nowoczesne rozbiegi najczęściej są ceramiczne, wykonane z tych samych materiałów co domowe talerze, powleczonych bardzo twardym szkliwem. Płytki ceramiczne nie są gładkie, lecz mają liczne równomierne wypukłości, które dla lepszego poślizgu zraszane są wodą. Gładka powierzchnia mogłaby spowodować zassanie ślizgów nart, które w odróżnieniu od nart używanych na śniegu nie mają wcale, lub prawie wcale, charakterystycznych rowków ułatwiających utrzymywanie jazdy na wprost. Ceramiczny rozbieg jest ograniczany wzdłuż plastikowymi listwami, które wyznaczają stosowne tory.