Pięćset samobójstw wśród młodzieży, w tym 12 dziewczynek i 60 chłopców w wieku 14 lat i mniej. W porównaniu z ogólną liczbą zgonów to niewiele, ale przy liczbie ponad 5 tys. osób pozbawiających się życia ogółem, statystyka ta jest przerażająca. I to szczególnie chłopcy, 14-letnie dzieciaki...
Samobójstw najczęściej dokonują chłopcy. Dziewczęta podejmują częściej próby samobójcze. Dotyczy to także dorosłych.
Dlaczego?
Dziewczęta rzadziej, w przeciwieństwie do chłopców wybierają metody, które uznają za stuprocentowo skuteczne. Zachowanie samobójcze nie zawsze jest jednak związane z pełną determinacji decyzją pozbawienia się życia.
Demonstracja na pokaz?
Niezupełnie. Niekiedy osoba decydująca się na samobójstwo może myśleć, że zostanie odratowana, ale nie ma na to pewności. To los ma rozstrzygnąć, czy ma żyć, czy nie. Są próby samobójcze, które mają charakter wołania o pomoc. Często podejmujące je osoby połykają, zagrażającą ich zdaniem życiu, porcję proszków, a potem informują o tym otoczenie. Zdarza się także, że próba nie ma charakteru manipulacyjnego. Osoba, która była zdecydowana na pozbawienie się życia, rezygnuje jednak z tego i prosi o ratunek.
Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że dzieci popełniające samobójstwa są po prostu chore.
Z badań nad samobójstwami wynika, że 50 proc., inni badacze podają nawet - dziewięćdziesiąt kilka procent osób, które popełniły samobójstwo, wykazywało zaburzenia psychiczne, takie jak zaburzenia depresyjne, nerwicowe osobowości, uzależnienia od alkoholu i narkotyków.
Uczono mnie na studiach, że samobójstwa wiążą się bardzo często z depresją endogenną, która nie jest zaburzeniem, a chorobą psychiczną.