Bywają w Wiedniu i w Warszawie. Wiedeń od piątku wieczorem do wtorku rano, Warszawa od wtorku wieczorem do piątkowego popołudnia. Stały rytm, w Polsce biznes, w Austrii weekendowy wypoczynek. Obywatele świata. Kuna ma paszporty polski i austriacki, Żagiel polski i niemiecki.
Warszawscy znajomi mają kłopot poznawczy. – Przedstawił mi ich kiedyś adwokat Leib Fogelman – mówi gen. Sławomir Petelicki. – Do dzisiaj nie wiem, który z nich to Kuna, a który Żagiel.
Leib Fogelman, prawnik z warszawskiej filii światowej kancelarii Dewey Ballantine (obsługuje m.in. PKN Orlen), poznał obu panów już ze 12 lat temu. Obsługiwał wtedy Pepsi, oni działali w Billi. Kiedyś poprosili, żeby pomógł im w sprzedaży udziałów w tej sieci handlowej, ale nie podjął się zadania. Charakteryzując obu znajomych, używa figury łącznej: lisy-witalisy, przy czym zaznacza, że w odniesieniu do nich to określenie nie ma zabarwienia pejoratywnego, chodzi o ich przebiegłość i sprawność w interesach. – Mieszkają po sąsiedzku ze mną, w osiedlu niedaleko Królikarni – ujawnia. Po chwili jednak uświadamia sobie, że mieszka tam jeden z nich. Który? Chyba Kuna.
Niektórym panowie K. i Ż. jawią się jako jedna osoba. – Był u mnie kiedyś Kuno-Żagiel – oświadcza pewien przedsiębiorca z Częstochowy. – Zaproponował biznes, ale nic z tego nie wyszło.
Były szef wywiadu Zbigniew Siemiątkowski zeznając przed komisją śledczą, tak opisywał relację, jaką zdał mu Jan Kulczyk: „Powiedział, że jak był w Wiedniu, to zadzwonił do niego albo Kuna, albo Żagiel, czyli panowie Kuna i Żagiel. (...) I jak sobie zapisałem: Kuna, Żagiel zadzwonili”.
Kontrahent firmy Mitpol (mają tam udziały) tak ich opisuje: – Jeden wyższy, czarniawy-kędzierzawy (w rzeczywistości lekko siwiejący – przyp.