Te monety i banknoty już za sto dni z okładem pojawią się w obiegu! Od 1 stycznia 2002 r. w 12 państwach strefy euro staną się środkiem płatniczym równolegle z walutą narodową, a po trzech miesiącach całkowicie ją zastąpią. Odtąd definitywnie znikną marki, pesety, franki, guldeny – i niepodzielnie zapanuje euro. Banknoty euro wszędzie będą jednakowe, nie będą miały żadnych rozróżniających je cech narodowych. Inaczej bilon: każda z ośmiu wprowadzanych do obiegu euromonet (o nominałach 2 i 1 euro oraz 50, 20, 10, 5, 2 i 1 centów) ma identyczny wspólny awers, natomiast na rewersy monet każde z 12 państw wprowadza swój narodowy motyw. To jedyne odstępstwo od idei uniwersalności i swoistej anonimowości wspólnej europejskiej waluty, jedyny ukłon w stronę narodowych tradycji.
Każde z państw potraktowało to wyzwanie na swój sposób. W wielu wybór motywów, które miały się znaleźć na nowych monetach, poprzedził ogólnonarodowy plebiscyt albo też powstało kilka równoległych projektów, a następnie wieloosobowe komisje wybierały najciekawsze zestawy, we Włoszech w akcję tę włączyła się telewizja RAI.
Efekty tych prac są bardzo różne. Rewersy monet bitych w Belgii, Hiszpanii, Holandii i Luksemburgu zdobią podobizny koronowanych głów, odpowiednio: Alberta II, Carlosa I, królowej Beatrix i księcia Henryka. Irlandia wybrała na rewersy wizerunek celtyckiej harfy, swój tradycyjny symbol, Portugalia – motyw swych starych pieczęci królewskich. Inni wyłaniali po kilka motywów przewodnich: Włosi – pięć reprodukcji wybitnych dzieł sztuki, w tym Rafaela i Leonarda da Vinci, i trzy motywy architektoniczne; Niemcy – wizerunek Bramy Brandenburskiej, obok swojego narodowego orła, symbolu suwerenności, i motywu gałązki dębowej, znanej z dzisiejszych fenigów; Hiszpanie – katedrę w Santiago de Compostela; Finowie obok narodowego lwa postawili na przyrodę, a gotowe wzory zaczerpnęli z monet będących dotychczas w obiegu.