Adam Szostkiewicz: – Zaczęła się pora wizyt młodych Izraelczyków w Polsce. W tym roku ma ich przyjechać ok. 30 tys. Pan współpracuje przy projektach edukacyjnych polsko-izraelskich z przewodnikami i nauczycielami z Izraela, którzy od lat towarzyszą tej młodzieży w podróży po Polsce. Geograficznie cel jest jeden, ale różnicie się poglądami na inne cele tych wizyt.
Yaron Karol Becker: – Wszyscy chcemy, by pamięć o ofiarach Zagłady trwała i była czczona, ale ja uważam, że nie możemy się koncentrować wyłącznie na naszym bólu. Musimy być też wrażliwi na cierpienia innych, bo nie da się ich tak zupełnie oddzielić od naszych. W Instytucie Polskim pracujemy nad projektami edukacyjnymi adresowanymi do nauczycieli polskich, pragnących jeździć z młodzieżą do Izraela, i do ok. 400 przewodników izraelskich, odwiedzających Polskę z młodzieżą izraelską i mających podobne jak my w Instytucie nastawienie.
Powiedzmy szczerze, że nie jest to chyba grupa dominująca?
Nie jest. Tworzą ją ludzie, którzy mają polskie korzenie oraz ludzie znużeni wykorzystywaniem, a czasem manipulacją Holocaustem wyłącznie do partykularnych, ideologicznych celów Izraela. Zauważyła to już we wczesnych latach 90. nasza ówczesna minister edukacji Szulamit Aloni, która towarzyszyła wtedy grupie izraelskiej młodzieży w Auschwitz. Była zszokowana tym, co usłyszała z ust izraelskich przewodników – tym, że koncentrowali się oni wyłącznie na sprawie żydowskiej.
Wykorzystywanie Zagłady, manipulacja Zagładą – to mocne słowa w ustach izraelskiego Żyda. Jak na to reagują pańscy koledzy?
Mocne – i dyskutujemy o tym zażarcie. Ale jestem przekonany, że nie można uczyć o Zagładzie bez podania szerszego tła, bez uwzględnienia polskiej historii i wrażliwości, czego na przykład dowodzą wasze protesty przeciwko określeniu „polskie obozy koncentracyjne”.