Apogeum działań Służby Bezpieczeństwa przeciwko Solidarności przypadło na I Krajowy Zjazd Delegatów związku. Odbył się w dwóch turach: 5–10 września oraz 26 września–7 października 1981 r. Agencja TASS nazwała go „antysocjalistyczną i antyradziecką orgią”.
W sierpniu 1980 r. władze PRL zdecydowały się na tzw. mniejsze zło, jakim była dla nich zgoda na realizację postulatu nr 1 strajkujących robotników, czyli utworzenie niezależnych i samorządnych związków zawodowych. Było to jednak chwilowe ustępstwo. Wytyczne PZPR były jasne: Solidarność musi zostać poddana kontroli partii. Miały temu służyć środki polityczne, a gdyby te zawiodły, pozostawało rozwiązanie siłowe. Główny ciężar działań spoczął na barkach funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa.
Polityka
38.2006
(2572) z dnia 23.09.2006;
Historia;
s. 78
