Największym sukcesem polskiej piłki ręcznej w europejskich rozgrywkach jest zdobycie Pucharu Europejskiej Federacji przez drużynę Montexu Lublin. Jeszcze 9 lat temu klub był w II lidze. Szczęśliwym zrządzeniem losu spotkał na swej drodze sponsora z Niemiec i trenera z Norwegii.
Badania przeprowadzone na kadrze narodowej w latach 1967–72 wykazały, że piłkarz ręczny ma średnio 183,2 cm wzrostu, wagę 82,2 kg. Oprócz tego kadrowicz ma bardzo długi tułów (52,2 cm), duży obwód brzucha (83,2 cm) i dobrze umięśnione długie kończyny górne i dolne. Ma potężną odporność na ciosy, jest wytrzymały fizycznie i psychiczne. Charakteryzuje go waleczność, nastawienie na atak i podzielność uwagi. Badania te zgadzają się z powszechnym odczuciem, że dyscyplina ta, szczególnie w wykonaniu damskim, jest zbyt brutalną szarpaniną, a piłkarka ręczna to rozpędzona maszyna z ręką silną jak cep i ciosem, który może strącić głowę z karku.
Polityka
22.2001
(2300) z dnia 02.06.2001;
Społeczeństwo;
s. 90
