Futbol bez granic (przyzwoitości)

Finały mistrzostw Europy w piłce nożnej po raz pierwszy w historii rozgrywane są w dwóch krajach i dlatego między innymi odbywają się pod szczytnym hasłem „futbol bez granic” (Football without frontiers). Granice przyzwoitości przekroczyli jednak kibice-chuligani, którzy zakłócają spokój mieszkańców Belgii i Holandii. Granice dobrego smaku przekroczyli również sędziowie, wydając na boisku wiele kontrowersyjnych decyzji.

W hierarchii największych sportowych wydarzeń futbolowe mistrzostwa Starego Kontynentu ustępują tylko światowemu czempionatowi w tej dyscyplinie sportu oraz igrzyskom olimpijskim. Nic więc dziwnego, że organizację zawodów – w sumie 31 meczów – z udziałem 16 finalistów powierzono ośmiu miastom. Najtrudniejsze zadanie spadło na belgijskie Charleroi, które aż dwa razy gościło u siebie reprezentację Anglii. Oczywiście podopieczni selekcjonera Kevina Keegana nie sprawiają żadnych problemów wychowawczych, ale ich fani – jak najbardziej. Oblicza się, że do Belgii przyjechało około 25 tys. sympatyków angielskiego zespołu, w tym ponad połowa bez biletów. Wielu przeprawiło się przez kanał La Manche tylko po to, by porozrabiać, wielu nie obejrzało nawet jednego meczu, bo wcześniej kilkuset najbardziej krewkich deportowała belgijska policja.