W połowie ubiegłej dekady świat z pewnym niedowierzaniem przyjął wiadomość, że na albumie Beatlesów „Anthology. Volume 1” znajdzie się nigdy wcześniej nieopracowana w studiu piosenka Johna Lennona „Free As A Bird”. Później okazało się, że jest jeszcze jedna – „Real Love” – którą wydawca umieścił w drugiej części „Antologii”. Materiał, o którego istnieniu nie wiedział prawie nikt, nagrany był na domowym magnetofonie i znajdował się w posiadaniu Yoko Ono. Wdowa po Lennonie przekazała kasetowe taśmy Paulowi McCartneyowi i dzięki temu obie części beatlesowskiej „Antologii” mogły być promowane przez dwa „całkiem nowe” utwory Beatlesów. Wystarczyło tylko surowe dźwięki oczyścić z brudów, uzupełnić instrumentalnie i w ten sposób dorobek zespołu, nieistniejącego od wielu lat, został wzbogacony o dwa przeboje.
Dwa lata temu wytwórnia Capitol wydała zestaw czterech płyt Beatlesów („Meet The Beatles”, „The Beatles Second Album”, „Something New”, „Beatles 1965”), które pierwotnie ukazały się w USA, niemal jednocześnie, w 1964 r. Nowa edycja owych czterech albumów składała się z dwóch wersji – stereofonicznej i monofonicznej. Wydawać by się mogło, że przynajmniej wersja mono jest zwykłym reprintem starych nagrań, a jednak wtajemniczeni beatlesolodzy zarzekają się, że nawet mono, nie mówiąc już o stereo, zostało odpowiednio zremasterowane, czyli ulepszone i unowocześnione dźwiękowo.
Muzyczny purysta kazałby się zastanowić, czy mamy do czynienia z tym samym, czy jednak z innym dziełem. Fonograficzny audiofil, który kolekcjonuje wyłącznie płyty winylowe jako lepiej oddające dynamikę dźwięku od cyfrowo zarejestrowanych krążków CD, mówiłby w takim przypadku o ingerencji w oryginalne nagranie.