Ceremonia zaprzysiężenia drugiego w historii prezydenta Rosji była świetnie wyreżyserowanym spektaklem, symbolizującym pokoleniową zmianę warty na szczytach władzy w Rosji. Koniec epoki Jelcyna i początek Rosji Putina, w której zatriumfują patriotyzm, silna władza, etatyzm, dyktatura prawa, solidaryzm społeczny – przeciwstawione przez nowego prezydenta dotychczasowej degradacji Rosji, degrengoladzie elit rządzących i anarchii politycznej.
Do patriotyzmu przeszłych pokoleń Rosji nawiązywała swą symboliką ceremonia przekazania przez Borysa Jelcyna swemu następcy zwierzchnictwa nad Pułkiem Kremlowskim, przekształconym w 1993 r. w Pułk Prezydencki: defilujący na dziedzińcu Kremla pretorianie ubrani w mundury z czasów kampanii napoleońskiej mieli być żywym ucieleśnieniem chlubnych kart rosyjskiego oręża.
Przekształcając swą inaugurację w wystawną uroczystość „ku pokrzepieniu serc”, Putin zasugerował, że silny poparciem rodaków dokonał rzeczy niemożliwej: w czasie największego kryzysu uratował państwo.
Polityka
20.2000
(2245) z dnia 13.05.2000;
Wydarzenia;
s. 17
