To, co robi rząd, utajniając obrady Sejmu w sytuacji kryzysu bezpieczeństwa państwa i własnego wizerunku, jest nie do zaakceptowania. Posłowie opozycji nie powinni się temu podporządkować, mimo że grożą im konsekwencje.
Z perspektywy Kremla idealnie byłoby, gdyby w relacjach z Rosją administracja USA kierowała się logiką Kissingera. Czyli żeby wartości i prawa człowieka nie przysłoniły nagich interesów bezpieczeństwa. Piłka jest po stronie Amerykanów.
François Fillon został powołany przez Kreml do zarządu Zarubieżnieftu. Ta zaskakująca nominacja to kolejny zakręt w skomplikowanych relacjach Paryża z Moskwą, choć we Francji emocji nie wzbudzi.
Sojusznicy USA są zadowoleni, że polityka USA będzie za Bidena znowu w miarę zrównoważona i przewidywalna. Ale wybór Europy jako pierwszego celu jego podróży zagranicznej nie oznacza, że to Stary Kontynent absorbuje go obecnie najbardziej.
Kreml dopiął swego: sąd w Moskwie właśnie orzekł, że Fundacja Walki z Korupcją i regionalne sztaby Aleksieja Nawalnego to organizacje ekstremistyczne. Co to w praktyce oznacza?
Włamanie do skrzynki Michała Dworczyka to kolejny z serii wrogich kroków, których powtarzalność układa się w coraz silniejszą presję wywieraną przez Kreml na PiS. To wygląda na początek prób „połykania” Polski przez Rosję.
Sposobem na uratowanie twarzy (jeśli to jeszcze możliwe, bo klaszcze nam nawet Kreml) byłoby odwołanie Terleckiego z funkcji wicemarszałka Sejmu. Tymczasem nie tylko nikt z PiS nie potrafił się odciąć od jego haniebnej wypowiedzi, ale zaczął się festiwal pisania o zdradach.
Czy Joe Biden mógłby poświęcić strategiczną obronę antyrakietową w imię niepewnej stabilności z Rosją? Właśnie pojawił się apel 63 wpływowych Amerykanów o zdecydowany reset w stosunkach z krajem Władimira Putina.
Niemal półtoraroczne spotkania obecnego wicepremiera do spraw bezpieczeństwa z oficerem KGB nie były niewinnymi pogawędkami. Były spotkaniami operacyjnymi, których zapis i analiza jest w rosyjskich rękach.
Na dziesięć dni przed Euro 2020 w meczu Polska–Rosja padł wynik 1:1. Miejmy nadzieję, że trener Paolo Sousa i jego w pełni zagraniczny sztab (z wyjątkiem jednego analityka) wiedzą, co robią, i gra Polaków na samych mistrzostwach będzie się znacznie różnić od tej na wrocławskim stadionie.