Nie wiadomo, czy ktoś trzymał w ręku jakieś dokumenty. Maciej Gawlikowski, były działacz opozycyjny z kręgów KPN (razem z Antonim Dudkiem z IPN wydał wywiad-rzekę z Leszkiem Moczulskim), zaprzecza, iżby plotki o księdzu Malińskim kolportowano szczególnie uporczywie.
Od kilku lat Gawlikowski zbiera materiały o esbekach. Wymienia się osobowymi teczkami z kolegami, patrzą, co kto dostał. Widzą, że każdemu duchownemu zakładano teczkę, a gdy stał w hierarchii wyżej, to i podsłuch.
W każdym razie w toku wymiany teczek do Gawlikowskiego doszła informacja, że być może (choć nie jest to wcale pewne) do księży współpracowników mógł należeć, złamany metodą szantażu, niezwykle popularny ksiądz Maliński. Informację o kontaktach księdza Malińskiego Gawlikowski potraktował jako ciekawostkę. W Krakowie plotkowało się przecież również o szwagrze kardynała Macharskiego, o znanym księdzu S. oraz o kilku innych.
Dopiero ta o ojcu Hejmo trafiła go niczym grom z jasnego nieba.
Urzędnik Król donosi
Marek Lasota z krakowskiego IPN, historyk Kościoła, były poseł PC, autor książki o inwigilacji Karola Wojtyły w PRL (jeszcze nie wydanej, lecz, w związku z ostatnimi wydarzeniami bodaj najbardziej oczekiwanej pozycji sezonu), zaprzecza, by pogłoski o księdzu Malińskim pochodziły z Instytutu. Przypuszcza, że wzięły się z opublikowanych przez PAX w 2003 r. materiałów dotyczących kardynała Karola Wojtyły z lat 1960–1979, sporządzanych w komunistycznym Wojewódzkim Urzędzie do spraw Wyznań. Tam znajdują się dwie strony pisane ręką dyrektora wydziału w Krakowie.
Oto Leon Król relacjonuje „rozmowę sondażową” przeprowadzoną 20 grudnia 1967 r.