Vittorio Messori miał więcej szczęścia niż Polacy. W 1993 r. włoski dziennikarz i pisarz katolicki starał się o duży wywiad telewizyjny z Janem Pawłem II na 15-lecie jego pontyfikatu. Wywiad miał być równocześnie nadany w wielu telewizjach świata. Messori cieszył się zaufaniem najbliższego otoczenia papieża, odkąd opublikował „Raport o stanie wiary” – rozmowę-rzekę z watykańskim numerem dwa, kardynałem Ratzingerem. Messori uzyskał wstępną zgodę na bezprecedensowe przedsięwzięcie telewizyjne. Dziennikarz i ekipa włoskiej telewizji RAI pilnie przygotowywali się do spotkania planowanego na wrzesień 1993 r.
Nieco wcześniej, latem tego samego jubileuszowego roku, w papieskiej rezydencji Castel Gandolfo pod Rzymem Jan Paweł II podejmował dwóch gości – Polaków: ks. Józefa Tischnera i prof. Krzysztofa Michalskiego. Michalski, specjalista od Heideggera, Nietzschego i Husserla, kierował w Wiedniu Instytutem Nauk o Człowieku, którego Tischner był współzałożycielem. Instytut powstał jako most intelektualny łączący dwie połowy Europy, wtedy jeszcze podzielonej.
Przez kilka dni Tischner i Michalski rozmawiali z Janem Pawłem
w ogrodzie o tym, jak papież rozumie sens najważniejszych wydarzeń XX w., których był świadkiem, a od 1978 r. i jednym z głównych aktorów. Rozmowy trzech filozofów zostały nagrane, ale nigdy nie ukazały się w wersji pierwotnej.
Do wywiadu Messoriego ostatecznie nie doszło: kalendarz papieski okazał się tak gęsto zapisany, że nagranie zostało odwołane. Jednak kilka miesięcy później watykański rzecznik dr Navarro-Valls, który był entuzjastą pomysłu, zatelefonował do Messoriego z pocieszającą wiadomością: papież odpowie na piśmie na pytania przygotowane przez Włocha do niedoszłej rozmowy przed kamerami. W kwietniu 1994 r.