Henryk Domański
W badaniu European Quality of Life (Europejski Poziom Życia), by uzyskać miarodajne wyniki porównawcze, ludność 28 krajów podzielono według dochodów na cztery ćwierci – od najbogatszego do najbiedniejszego kwadryla. Dzięki temu można zestawić i najbogatsze warstwy – powiedzmy – Francji i Portugalii, i odpowiedzieć na pytanie, gdzie najbiedniejsi żyją najbiedniej.
Badaniami objęto reprezentantów dorosłej ludności, którym zadawano standardowe pytanie o dochody rodziny uzyskiwane ze wszystkich źródeł przez wszystkie osoby. Kwoty zostały przeliczone na euro. Ponieważ w różnych krajach te same dochody mają niejednakową siłę nabywczą, skorygowano je przez wskaźniki cen podstawowego koszyka dóbr konsumpcyjnych (Purchasing Power Standards) i podzielono przez liczbę osób w rodzinie – jako że w klasach niższych rodziny są większe i porównywanie całkowitych kwot osłabia obraz prawdziwych nierówności dochodów.
Średnia siła nabywcza polskiej rodziny wynosi 358 euro na głowę; w Danii jest ona prawie 4 razy wyższa, kształtując się na poziomie 1331 euro. W Anglii średnia rodzina uzyskiwała 1249 euro, w Holandii 1207 euro, a w Szwecji 1176 euro. W Luksemburgu z kwotą 1771 żyje się stosunkowo najlepiej. Ze starych członków UE stosunkowo najbliżej Polski są Grecja i Portugalia, gdzie na jedną osobę w rodzinie przypadało 670 i 557 euro.
To co jest oczywiste na poziomie uśrednionym, nie musi być takie oczywiste w odniesieniu do najbardziej zamożnych rodzin, które w różnych krajach mają stosunkowo więcej cech wspólnych niż ludzie ubodzy. Okazuje się, że różnice zamożności między krajami znaczą więcej niż wspólnota statusu materialnego warstw wyższych. Osoby należące do najzamożniejszej ćwiartki rodzin w Polsce uzyskiwały przeciętny dochód na poziomie 1329 euro.