Byli jak trzej przyjaciele z boiska: skrzydłowy, bramkarz i łącznik, z popularnej niegdyś piosenki. Marek Jurek, rocznik 1960, historyk po Uniwersytecie Poznańskim, zafascynowany Francją. Jan Łopuszański, rocznik 1955, prawnik z rodziny endeckiej, noszący się z przedwojennym sznytem, i Stefan Niesiołowski, rocznik 1944, zoolog, doktor na Uniwersytecie Łódzkim, specjalista od owadów. Przyjaciel pająków, wielbiciel muchówek, z których się habilitował.
Każdy z nich niósł już ze sobą bagaż doświadczeń. Marek Jurek związany był z poznańskim pobożnym środowiskiem Ruchu Młodej Polski oraz Stowarzyszeniem Ład i Wolność – pierwszą niezależną organizacją polityczną zarejestrowaną w PRL w 1987 r. W Ładzie i Wolności, do której należeli m.in. Hanna Suchocka, Marcin Libicki i Krzysztof Skubiszewski, Jurek był pierwszym prezesem. Niesiołowski – patriotyczne tradycje rodzinne, tworzył opozycyjny Ruch, czteroletnią odsiadkę w więzieniu, ROPCiO, Solidarność. W porównaniu z kolegami opozycyjna karta Jana Łopuszańskiego jest stosunkowo skromna. Był działaczem ruchów katolickich, doradzał Solidarności.
Wiosną 1989 r. kilkanaście osób ze środowisk ruchów narodowych, Ruchu Młodej Polski oraz Głosu Antoniego Macierewicza spotkało się w mieszkaniu Wiesława Chrzanowskiego na warszawskim Powiślu. Postanowili utworzyć partię narodowo-katolicką, czyli Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe. Byli wśród nich Jurek, Niesiołowski i Łopuszański.
Jeden tu, drugi tam
Dla nich boiskiem była polityka, i to w nowym wydaniu – tworzącej się właśnie niepodległej III RP. Dziś Marek Jurek wyrósł na twardego, pierwszoplanowego gracza, Niesiołowski pomaga Platformie, a Łopuszański opuścił polityczne boisko.
Marek Jurek jest z ramienia PiS marszałkiem Sejmu, jedną z pierwszych osób w państwie.