Kiedy jesienią 1999 r. Laila Ali w swoim pierwszym występie już w 30. sekundzie soczystym prawym sierpem znokautowała starszą od niej o sześć lat April Fowlert, siedzący obok ringu Muhammad Ali poderwał się z miejsca i z wściekłością wykrzyknął te same słowa, które w 1965 r. skierował do leżącego u jego stóp Sonny Listona: „Wstań i walcz, ty tchórzu!” Za znokautowanie Listona Ali zarobił wtedy milion dolarów. Laila za swoje pierwsze zwycięstwo otrzymała 25 tys., a pokonana nowojorska kelnerka Fowlert – 2 tys. Zważywszy, że kobietom płacono dotąd zaledwie kilkaset dolarów, były to i tak ogromne stawki. Dzięki oczywiście nazwisku ojca, który bardzo starannie reżyseruje karierę bokserską swej córki. Laila wychodzi więc na ring w identycznym jak on przed laty białym, jedwabnym płaszczu. Tak samo okłada pięściami narożnik. Wreszcie, co ma największe znaczenie, boksuje w bardzo zbliżonym stylu.
Wśród zaledwie pięciuset widzów, którzy przyszli na pierwszy występ Laili, znajdowała się cała śmietanka profesjonalnego boksu w USA z uważanym za szarą eminencję oraz ojca chrzestnego czarnej mafii Donem Kingiem na czele. Od tego czasu Laila stoczyła 8 walk i wygrała wszystkie, w tym 7 przez nokaut! Najgłośniejsze było zwycięstwo nad wysoko notowaną Kristiną King, którą Laila stłukła na kwaśne jabłko podczas gali profesjonalnego boksu w Kantonie.
Laila jest jedną spośród dziewięciorga dzieci Muhammada Ali. Ma 178 cm wzrostu, waży 75 kg, jest atrakcyjna i zgrabna. W dzieciństwie wyróżniała się przywódczymi cechami w murzyńskich gangach, za kradzież w domu towarowym spędziła 3 miesiące w poprawczaku. Do chwili rozpoczęcia kariery bokserskiej była manicurzystką w salonie kosmetycznym i nie stoczyła ani jednej walki amatorskiej, choć od 1995 r.