Doktor nauk fizycznych Zdzisław D., były radny i poseł PC z Koszalina, zrobił w Elblągu błyskawiczną karierę ponad podziałami politycznymi. W końcu 1997 r. pojawił się w gabinecie Jerzego Müllera, wiceprezydenta miasta odpowiadającego za oświatę, z propozycją założenia szkoły wyższej. Przedstawił się jako rektor koszalińskiej Bałtyckiej Wyższej Szkoły Humanistycznej (BWSH). Wiedząc, że przewagę w Elblągu ma koalicja SLD, pokazał swoją fotografię z Aleksandrem Kwaśniewskim z czasów pierwszej kadencji Sejmu RP. Tracący wojewódzkość Elbląg potrzebował pociechy, a uczelnia jest w języku urzędników „czynnikiem miastotwórczym”. Można powiedzieć, że Zdzisław D. i jego szkoła spadła miastu z nieba, nie z Koszalina.
– Elbląg miał w strategii rozwoju stwarzanie optymalnych warunków dla szkolnictwa wyższego – mówi Jerzy Müller, dzisiaj poseł UP. – Uczelnia promuje miasto i nadaje mu wyższą rangę.
Pieniądze
Z tej radości nikt rektora D. nie spytał o pieniądze. Od lipca 1998 r. do czerwca 1999 r. koszalińska BWSH weszła w posiadanie ośmiu działek, aby następnie przekazać je szkole-córce, czyli Elbląskiej Wyższej Szkole Humanistycznej (EWSH). Działki nie były drogie. Wiceprezydent Müller sam wskazywał budynki, które po generalnym remoncie mogły służyć uczelni. Był warunek: niech szkoła ten remont zrobi, bo miasta nie stać. Szkoła brała nawet budynki wymagające milionowych nakładów. Elbląg zyskiwał wyższą uczelnię, a pozbywał się kłopotu z utrzymaniem ruder.
Zdzisław D. przeprowadził się do Elbląga. Jesienią 1998 r. D. został radnym AWS, wiceprzewodniczącym komisji oświaty i członkiem komisji rewizyjnej. Kreował swój wizerunek wśród nowych kolegów z rady miasta.