Indyk w bąblach

5 września 2009

Kryzys światowy wziął się stąd, że globalny system finansów opierał się na modelach matematycznych, których związek z rzeczywistością był co najmniej wątpliwy. Nie uwzględniały one

Lata 90. były okresem masowego odpływu najzdolniejszych fizyków i matematyków z laboratoriów naukowych na całym świecie. Ruszyli na Wall Street kuszeni przez finansistów, podobnie jak niegdyś alchemicy przez możnowładców, fortuną w zamian za wynalezienie kamienia filozoficznego – formuły mającej zapewnić możliwość powiększania zysków bez ryzyka katastrofy.

Zglobalizowany rynek finansowy stwarzał nieograniczone możliwości pomnażania fortun za pomocą kolejnych innowacji, które polegały na jednym: zamianie ryzyka w pieniądz.

Polityka 36.2009 (2721) z dnia 05.09.2009; Nauka; s. 64

nauka

Edwin Bendyk

Pisarz, publicysta i szef działu Nauka w „Polityce”. Zajmuje się tematyką cywilizacyjną – modernizacja, cyfrowa rewolucja, ekologia – to problemy, którym poświęca większość tekstów. Autor książek: „Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności” (2002 r.), „Antymatrix. Człowiek w labiryncie sieci” (2004 r.), „Miłość, wojna, rewolucja. Szkice na czas kryzysu” (2009 r.), „Bunt w sieci” (2012 r.). W 2014 r. wspólnie z Jackiem Santorskim i Witoldem Orłowskim opublikował książkę „Jak żyć w świecie, który oszalał”. Prowadzi popularnego bloga „Antymatrix II. Z dziennika kogniwojażera”. Jest także wykładowcą akademickim i szefem Centrum Badań nad Przyszłością w Collegium Civitas oraz zastępcą redaktora naczelnego magazynu „Kultura i rozwój”, członkiem Polskiego PEN Clubu, European Council on Foreign Relations i zarządu fundacji im. Stefana Batorego. Zasiada w Radzie Fundacji Nowoczesna Polska, należy do rady programowej Zielonego Instytutu.