Pianista od Trane’a

26 września 2009

McCoy Tyner, The Real McCoy

Kiedy przypomnimy sobie te największe, najwspanialsze nagrania Kwartetu Johna Coltrane’a, przyjdą nam na myśl nie tylko natchnione, czyste jak kryształ, trafiające w punkt każdą nutą solówki lidera, ale i szalone kaskady, biegniki, rulady w prawej ręce pianisty, wsparte ciężkimi, nieregularnymi akordami w lewej ręce. Coltrane robił swoje, ale to McCoy Tyner podgrzewał atmosferę, dawał wyjątkowe tło, które jeszcze lepiej uwypuklało wypowiedzi głównego bohatera.

Polityka 39.2009 (2724) z dnia 26.09.2009; Kultura; s. 66

Jazz
muzyka

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.